Artykuł ten ma na celu podsumować w sposób syntetyczny poglądy samorządów i przedsiębiorstw recyklingowych na pomysł wprowadzenia w Polsce systemu kaucyjnego. Aby system kaucyjny został poddany miarodajnej i w pełni wymiernej krytyce w artykule tym zostało wprowadzone pojęcie negatywnej redundancji systemu zarządzania odpadami. Redundancja ta w kontekście zarządzania odpadami w Polsce przejawia się poprzez dublowanie podejść i metod zarządzania odpadami na co wskazują przedstawiciele samorządów i przedsiębiorstwa komunalne. Artykuł ten jest również próbą autorskiego podejścia do problemów związanych z wdrożeniem systemu kaucyjnego oraz zawiera propozycje naprawy tych niedogodności poprzez wdrożenie zasady masowego przeciwdziałania powstawaniu odpadów u źródła co powinno przyczynić się do zmniejszenia kosztów zarządzania odpadami i ułatwienia realizacji planu osiągnięcia narzuconych przez prawodawców UE wysokich poziomów recyklingu odpadów, powyżej 50%. Dodatkowo artykuł ten wprowadza do proponowanych rozwiązań nowatorski system pawilonów EKO AB, których twórcą jest dr inż. Andrzej Bartoszkiewicz.

Szanse i zagrożenia systemu kaucyjnego

System kaucyjny, który ma na celu zmniejszenie ilości odpadów i promowanie recyklingu, zyskuje na znaczeniu w polskim dyskursie gospodarczym i ekologicznym. Przedsiębiorcy oraz wielu innych interesariuszy, w tym Federacja Przedsiębiorców Polskich (FPP), apeluje o jak najszybsze uchwalenie odpowiednich regulacji, które pozwolą na jego wprowadzenie. Według ekspertów, system kaucyjny będzie miał korzystny wpływ na środowisko, gospodarkę oraz codzienne życie obywateli, oferując m.in. dodatkowe przychody dla sklepów i oszczędności dla gmin. Niemniej jednak, choć korzyści są wyraźnie wskazane, pojawiają się także liczne wątpliwości dotyczące potencjalnych wad tego rozwiązania. Należy zastanowić się, czy w praktyce system kaucyjny będzie w stanie sprostać wyzwaniom logistycznym, administracyjnym oraz społecznym, które mogą wpłynąć na jego skuteczność i akceptację.[1]

Trudności związane z systemem kaucyjnym w opinii samorządów i przedsiębiorstw komunalnych

W przypadku wielu samorządów wdrożenie systemu kaucyjnego stanowi istotne wyzwanie, które nie tylko wiąże się z dodatkowymi wydatkami, ale również może zakłócić działanie dotychczasowych mechanizmów gospodarki odpadami. Przedstawiciele samorządów podkreślają, że nowy system stanowi kosztowną ingerencję w funkcjonujące już, w wielu regionach efektywne, lokalne systemy zbiórki i segregacji odpadów. Chociaż cele wprowadzenia systemu kaucyjnego są uzasadnione – mające na celu zwiększenie poziomu recyklingu oraz zmniejszenie zaśmiecania – jego wdrożenie w obecnym kształcie może okazać się nie tylko niedostateczne, ale i problematyczne.

Głównym zarzutem samorządowców jest nieunikniony wzrost kosztów, które będą musiały zostać pokryte przez mieszkańców. Implementacja systemu kaucyjnego wiąże się z koniecznością budowy dodatkowej infrastruktury, obejmującej punkty zbiórki oraz system logistyczny, co będzie wiązało się z dużymi wydatkami. Te wydatki, jak zauważają samorządowcy, ostatecznie poniosą mieszkańcy, którzy w wyniku wyższych opłat za odbiór odpadów będą zmuszeni do pokrycia kosztów utrzymania nowego systemu.

Dodatkowo, chociaż część samorządów dopuszcza możliwość wdrożenia kaucji jako uzupełnienie rozszerzonej odpowiedzialności producenta (ROP), nadal istnieje obawa, że system kaucyjny w rzeczywistości nie sprosta oczekiwaniom. Zbyt ograniczony zakres jego funkcjonowania, obejmujący jedynie wybrane odpady opakowaniowe, nie przyczyni się w znaczący sposób do poprawy poziomu recyklingu. Jak podkreślają eksperci, system ten obejmuje jedynie niewielką część całkowitej liczby odpadów komunalnych w Polsce, co sprawia, że jego wpływ na ogólną skuteczność gospodarki odpadami może być marginalny.

Wyniki badań oraz analizy sugerują, że wdrożenie systemu kaucyjnego nie przyczyni się do znacznego wzrostu poziomu recyklingu w Polsce. W 2025 roku Polska ma obowiązek osiągnąć poziom recyklingu wynoszący ponad 55% wszystkich odpadów komunalnych, jednak obecne dane wskazują, że wciąż jesteśmy znacznie poniżej tego celu. W ostatnich dwóch latach poziom recyklingu w Polsce utrzymuje się na poziomie około 27%, co budzi wątpliwości co do skuteczności wprowadzenia systemu kaucyjnego w kontekście tych ambitnych celów.

Być może łatwiej było by osiągnąć wyższe poziomy recyklingu, gdyby w Polsce wdrożono masowy program przeciwdziałania powstawaniu odpadów komunalnych u źródła w systemach produkcyjnych i dystrybucyjnych. Mniej odpadów u źródła to mniejsze nakłady na utrzymanie systemu recyklingowego i wyższa efektywność w osiąganiu założonych poziomów recyklingu. Zatem ważniejsza jest prewencja w powstawaniu odpadów i oszczędność energii, zasobów i pracy ludzkiej niż tworzenie kolejnych niewydolnych i dublujących się systemów, które są przejawem negatywnej redundancji systemu zarządzania odpadami w wyniku braku skutecznych metod ograniczania powstawania odpadów u źródła. Prewencja jest zatem alternatywną drogą do bardziej efektywnej gospodarki odpadami, a system kaucyjny może zatem być takim nadmiarowym działaniem w kontekście zarządzania odpadami.[2]

Kolejną trudnością jest skalowalność systemu. Jak wskazują eksperci, aby system kaucyjny osiągnął pożądane cele, musiałby obejmować zdecydowaną większość odpadów komunalnych, a nie jedynie wybrane opakowania po napojach, jak przewiduje obecny projekt. W kontekście ponad 13,5 miliona ton odpadów komunalnych wyrzucanych każdego roku, zbiórka dodatkowych 91 tysięcy ton butelek PET i puszek stanowią tylko niewielki odsetek, co jest niewystarczające do realizacji zakładanych celów. Tutaj także przejawia się wyżej wspomniana negatywna redundancja systemu zarządzania odpadami w postaci systemu kaucyjnego, który wyciąga z działającego już systemu sortowania odpadów odpady cenne pozostawiając model biznesowy sortowni odpadów na granicy bankructwa w wyniku pozostawienia sortowniom odpadów balastowych, które nie nadają się do późniejszej odsprzedaży i są trudne lub niemożliwe do zutylizowania co w rezultacie zwiększa koszty operacyjne działania takich przedsiębiorstw i obniża ich marżę zysku.
Najdobitniej podsumowują te myśli dziennikarze Gazety Prawnej: „System kaucyjny to wybieranie samych najwartościowszych surowców przy pozostawieniu na barkach instalacji całego uciążliwego, kosztownego w utylizacji balastu. To także ignorowanie setek milionów złotych wydanych z publicznych pieniędzy na stworzenie systemu, który już dziś bardzo sprawnie działa. Wszystko to w imię szczytnych, ale utopijnych idei.”[3]

W obliczu tych trudności samorządy i przedsiębiorstwa komunalne muszą sprostać wyzwaniu utrzymania obecnego systemu sortowania i recyklingu odpadów, który funkcjonował dobrze, jednak nie był wystarczający dla ustawodawców. Wszyscy interesariusze zadają sobie również kluczowe pytania, czy system kaucyjny rzeczywiście poprawi sytuację w zakresie recyklingu, czy będzie jedynie dodatkowym obciążeniem dla lokalnych budżetów i przedsiębiorstw komunalnych, nie przynosząc realnych korzyści w poprawie stanu środowiska?

Wady systemu kaucyjnego z perspektywy samorządów:

1. Kosztowna ingerencja w istniejące systemy odpadowe, co wymaga przebudowy dobrze działających mechanizmów.
2. Wzrost kosztów związany z dodatkowymi obowiązkami, mimo utrzymania dotychczasowych wymagań.
3. Marginalny wpływ na recykling – system obejmuje tylko ułamek odpadów, co nie znacząco poprawi wyniki recyklingu.
4. Niewielki efekt w skali krajowej – system kaucyjny dotyczy tylko butelek PET i puszek, co daje niewielki wzrost poziomu recyklingu (o 0,67%).
5. Niskie efekty kosztowe – wdrożenie systemu kaucyjnego nie przynosi porównywalnych korzyści w stosunku do kosztów budowy infrastruktury recyklingowej.
6. Brak zmniejszenia kosztów odbioru odpadów – kursy śmieciarek pozostaną takie same, a system kaucyjny nie likwiduje konieczności odbioru innych frakcji odpadów.
7. Brak wartości rynkowej dla odpadów – odpady po selektywnej zbiórce mają negatywną wartość na rynku, co wpłynie na ceny odbioru.
8. Brak odpowiednich funduszy na rozwój infrastruktury – system kaucyjny nie rozwiązuje problemu braku pieniędzy na rozwój instalacji do recyklingu.
9. Opóźnienia w implementacji – zmiany w przepisach zostały opóźnione, co skutkuje brakiem czasu na równoczesne wdrożenie rozszerzonej odpowiedzialności producenta.
10. Niedostateczne wsparcie rządu – brak adekwatnych wpływów z opłat SUP oraz niewielkie dofinansowanie ze strony producentów.
11. Brak kompleksowego podejścia – system kaucyjny nie rozwiązuje problemów związanych z brakiem infrastruktury i technologii recyklingowych.

Lista wad systemu kaucyjnego z perspektywy przedsiębiorstw komunalnych i sortowni odpadów:

1. Wzrost kosztów operacyjnych:
• System kaucyjny nie obniży kosztów odbioru odpadów przez śmieciarki, które muszą realizować kursy niezależnie od ilości zebranych odpadów.
• Ograniczenie przychodów ze sprzedaży surowców wtórnych (np. PET i aluminium), które stanowiły cenne źródło dochodu.
2. Zmniejszenie efektywności sortowni:
• Wyjęcie z systemu wartościowych frakcji (np. butelek PET, puszek) obniża ekonomiczną opłacalność instalacji sortujących, które będą musiały przetwarzać głównie odpady o niskiej lub ujemnej wartości rynkowej.
• Marginalne efekty w poprawie ogólnych poziomów recyklingu odpadów komunalnych (szacowany wzrost o jedynie 0,67 punktu procentowego).
3. Brak integracji z systemem gminnym:
• System kaucyjny nie uwzględnia pozostałych frakcji odpadów, które nadal będą wymagały odbioru i przetwarzania w ramach obecnych zobowiązań gmin.
• Konieczność utrzymania infrastruktury gminnej mimo ograniczenia jej funkcjonalności.
4. Opóźnienia w reformach kluczowych dla gospodarki odpadami:
• Skupienie się na wdrożeniu systemu kaucyjnego spowalnia prace nad wprowadzeniem reformy rozszerzonej odpowiedzialności producenta (ROP), która mogłaby mieć większy wpływ na efektywność recyklingu.
5. Brak dostatecznych korzyści ekologicznych:
• System kaucyjny obejmuje jedynie niewielką część strumienia odpadów komunalnych, przez co jego wkład w osiąganie wymogów unijnych jest marginalny.
• Ograniczone możliwości inwestycji w bardziej kompleksowe instalacje recyklingu z uwagi na koszty wdrożenia systemu kaucyjnego.
6. Problemy z finansowaniem i terminem wdrożenia:
• Przewidywane koszty wdrożenia systemu (14,2 mld zł) mogłyby być przeznaczone na rozwój infrastruktury odzysku i recyklingu, obejmującej większą różnorodność frakcji materiałowych.
• Przesunięcie terminu startu systemu (z 1 stycznia na 1 października 2025 r.) budzi obawy o dalsze opóźnienia w reformach strukturalnych.
7. Utrudnienie osiągania wymogów unijnych:
• Wprowadzenie systemu kaucyjnego jako jedynej reformy utrudnia gminom osiąganie wymogów w zakresie poziomów recyklingu i ponownego użycia odpadów.
• Brak obowiązku wdrożenia systemu kaucyjnego w UE podważa sens priorytetowego traktowania tej reformy w Polsce.

Zatem, z punktu widzenia przedsiębiorstw komunalnych i sortowni odpadów, system kaucyjny generuje wysokie koszty przy niewielkich korzyściach środowiskowych i ekonomicznych, jednocześnie utrudniając realizację kluczowych celów gospodarki odpadami.

Słowniczek pojęć dotyczących gospodarki odpadami:

1. Efekty kosztowe
   Korzyści lub oszczędności finansowe wynikające z optymalizacji procesów, np. zmniejszenia kosztów odbioru, przetwarzania czy recyklingu odpadów. Przykładem może być efektywniejsze planowanie tras odbioru odpadów, co zmniejsza zużycie paliwa.
2. Koszt odbioru odpadów
   Całkowity wydatek związany z procesem zbierania odpadów od mieszkańców, przedsiębiorstw czy instytucji. Obejmuje m.in. wynagrodzenie pracowników, eksploatację pojazdów, utrzymanie infrastruktury (np. pojemników na odpady) oraz koszty logistyki.
3. Poziom recyklingu odpadów
   Procentowy wskaźnik określający ilość odpadów, które zostały skutecznie poddane recyklingowi w stosunku do ogólnej masy zebranych odpadów. Wyższy poziom recyklingu wskazuje na lepsze wykorzystanie zasobów i mniejsze obciążenie środowiska.
4. Negatywna wartość rynkowa odpadów
   Sytuacja, w której koszty przetworzenia danego rodzaju odpadów (np. tworzyw sztucznych niskiej jakości) przewyższają ich wartość jako surowca wtórnego. Oznacza to, że nie opłaca się ich zbierać i przetwarzać bez dodatkowych subsydiów lub opłat.
5. Rozszerzona odpowiedzialność producenta (ROP)
   Koncepcja prawna i ekonomiczna nakładająca na producentów odpowiedzialność za cały cykl życia produktu, w tym za jego recykling lub utylizację. ROP ma na celu zmniejszenie ilości odpadów i promowanie ekologicznych projektów produktów.
6. Opłaty SUP (Single-Use Plastics)
   Opłaty wprowadzone w ramach unijnej dyrektywy dotyczącej ograniczenia stosowania jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych. Celem jest zmniejszenie ich produkcji, zużycia oraz wpływu na środowisko. Przykłady obejmują opłaty za plastikowe sztućce, kubki czy torby.
7. Kompleksowe podejście do recyklingu
   Strategia obejmująca wszystkie etapy zarządzania odpadami, od segregacji, przez zbiórkę, po przetwarzanie i ponowne wykorzystanie surowców. Takie podejście uwzględnia również edukację społeczeństwa, projektowanie produktów nadających się do recyklingu oraz optymalizację procesów logistycznych i technologicznych.

Jak rozwiązać problemy w zarządzaniu odpadami, które ujawnił system kaucyjny i jego krytycy samorządy i przedsiębiorstwa komunalne?

Według opinii ekspertów, samorządowców i polityków opozycji system kaucyjny nie zmieni patologii w zarządzaniu odpadami. Potrzebna jest zmiana metodologii myślenia o sortowaniu odpadów. Takie rozwiązanie oferuje, na przykład system oparty na matematycznych zasadach i algorytm opracowany w ramach kampanii edukacyjnej 369 sortuj odpady. Takim rozwiązaniem jest też system pawilonów EKO AB dr Andrzeja Bartoszkiewicza. Takie rozwiązania istnieją też na Zachodzie, gdzie wiele interesariuszy branżowych stara się wypracować model działania, który pozwoli gospodarce światowej w sposób efektywny zarządzać odpadami w celu ochrony środowiska naturalnego i jego zasobów.

Poniżej przedstawiamy tabelę, która pokazuje w sposób obrazowy, iż każda wada systemu kaucyjnego może zostać naprawiona w sposób kompleksowy.

Tabela wad systemu kaucyjnego z propozycją ich naprawy z uwzględnieniem systemu pawilonów EKO AB dr inż. Andrzeja Bartoszkiewicza

Powyższa tabela przedstawia, jak system EKO AB może skutecznie wspierać rozwiązanie wskazanych problemów w zakresie wad systemu kaucyjnego wyszczególnionych przez samorządy. Przejdźmy teraz do próby rozwiązania problemów generowanych przez system kaucyjny w kontekście wskazanym przez przedsiębiorstwa komunalne.

​
Tabela: Wady systemu kaucyjnego i metody ich rozwiązania w kontekście działania przedsiębiorstw komunalnych

Ta tabela przedstawia zestawienie problemów wynikających z wdrożenia systemu kaucyjnego wraz z propozycjami ich rozwiązania. Pozwala to na analizę możliwości optymalizacji systemu w celu zwiększenia jego efektywności zarówno z punktu widzenia ekologii, jak i ekonomii. Jak widać, większość propozycji to rozbudowa interwencjonizmu państwowego i oparcie rozwiązania problemów z systemem kaucyjnym poprzez dotowanie tradycyjnych sortowni odpadów w celu ochrony ich przed bankructwem. To nie jest droga, którą należało by przyjąć zatem należy szukać innego rozwiązania problemów branży odpadowej po wdrożeniu systemu kaucyjnego.

Dobrym pytaniem jest czy nowatorskie rozwiązanie w postaci pawilonów EKO AB, również i tutaj mogło by przyjść z pomocą branży odpadowej. Z modelu biznesowego pawilonów EKO AB wynika, iż również i ten system jest zbudowany na konflikcie interesów z firmami recyklingowymi. Dobrym pytaniem jest zatem, czy system pawilonów EKO AB mógłby zostać włączony jako rozjemca w tym sporze lub ogniwo systemu, w którym firmy recyklingowe uzyskują lepiej posortowane odpady, z podziałem na frakcje handlowe niż ma to miejsce w przypadku tradycyjnych sortowni odpadów. Należało by zatem zmienić model działania pawilonów EKO AB z konkurencyjnego względem sortowni odpadów w wspierający i zintegrowany z nimi system.

Analiza wdrożenia pawilonów EKO AB jako remedium na problemy wynikające z systemu kaucyjnego

Pawilony EKO AB to nowatorski koncept, który ma na celu zwiększenie efektywności selektywnej zbiórki odpadów poprzez bardziej precyzyjne sortowanie frakcji handlowych na miejscu, zanim odpady trafią do dalszego przetwarzania. Analizując ich potencjalne wdrożenie w kontekście systemu kaucyjnego, należy rozważyć kilka aspektów.

1. Konflikt interesów między systemem kaucyjnym a tradycyjnymi sortowniami

• Problem: Tradycyjne sortownie odpadów tracą dostęp do surowców wtórnych o wysokiej wartości rynkowej (PET, aluminium) na rzecz systemu kaucyjnego. To obniża ich zdolność do generowania marży.
• Rola pawilonów EKO AB:
• Pawilony EKO AB mogą przejąć część funkcji sortowni, oferując wyższy poziom precyzji segregacji, co zapewni firmom recyklingowym lepszej jakości odpady.
• Dzięki swojej strukturze pawilony EKO AB mogą efektywnie zbierać również odpady spoza systemu kaucyjnego, np. inne tworzywa sztuczne i szkło, co pozwoli na zrównoważenie strat tradycyjnych sortowni.
• Mogą stać się ogniwem pośrednim, które rozwiązuje spory między systemem kaucyjnym a sortowniami poprzez dostarczanie posortowanych odpadów.

2. Włączenie pawilonów EKO AB jako rozjemcy w systemie odpadów

• Możliwość: Włączenie pawilonów EKO AB jako ogniwa w systemie pozwoli na:
• Redukcję obciążeń tradycyjnych sortowni poprzez przejęcie odpowiedzialności za dokładne sortowanie surowców.
• Zwiększenie opłacalności systemu kaucyjnego, ponieważ lepiej posortowane odpady mają wyższą wartość rynkową, co generuje większe zyski dla recyklerów.
• Potencjalne korzyści:
• Poprawa jakości odpadów trafiających do recyklingu.
• Zmniejszenie presji finansowej na sortownie, które mogą skupić się na frakcjach trudniejszych do przetworzenia.

3. Model biznesowy pawilonów EKO AB a dotychczasowe przedsiębiorstwa komunalne

• Adaptacja: Przejęcie modelu biznesowego pawilonów EKO AB przez przedsiębiorstwa komunalne może zapewnić:
• Nowe źródła przychodów, np. poprzez opłaty od mieszkańców za korzystanie z pawilonów.
• Możliwość lepszego dostosowania do wymogów unijnych w zakresie gospodarki odpadami.
• Zwiększenie udziału odpadów poddanych recyklingowi dzięki bardziej efektywnej segregacji.
• Wyzwania: Konieczność inwestycji w infrastrukturę i szkolenia dla pracowników w zakresie obsługi nowych technologii.

4. Czy pawilony EKO AB mogą uratować pozycję sortowni na rynku?

• Tak, pod warunkiem, że:
• Pawilony będą integrować się z istniejącymi systemami, zamiast działać jako konkurencja.
• Ich wdrożenie zostanie wspierane odpowiednimi regulacjami i subsydiami dla sektora komunalnego.
• Powstanie model współpracy między sortowniami, systemem kaucyjnym i recyklerami, w którym pawilony pełnią funkcję dostawcy wysokiej jakości surowców.

W skrócie, pawilony EKO AB mogą stanowić efektywne remedium na wiele problemów wynikających z wdrożenia systemu kaucyjnego. Ich rola jako ogniwa pośredniego pomiędzy sortowniami a recyklerami może:

• Zmniejszyć napięcia w branży odpadowej.
• Zwiększyć efektywność zbiórki i recyklingu.
• Umożliwić tradycyjnym sortowniom przetrwanie i adaptację w nowej rzeczywistości.

Jednak kluczowe będzie stworzenie spójnego modelu integracji pawilonów EKO AB z istniejącymi systemami gospodarowania odpadami, co wymaga odpowiednich reform legislacyjnych, inwestycji oraz współpracy międzysektorowej.

Podsumowanie: wyzwania i potencjalne rozwiązania problemów generowanych przez wdrożenie systemu kaucyjnego

System kaucyjny, choć zaprojektowany jako narzędzie wspierające gospodarkę odpadami i promujące recykling, wzbudza wiele kontrowersji zarówno wśród przedsiębiorców, jak i samorządowców. Z jednej strony niesie ze sobą potencjał ochrony środowiska i wsparcia lokalnych gospodarek, a z drugiej generuje ryzyko dodatkowych kosztów, komplikacji logistycznych i marginalnego wpływu na ogólny poziom recyklingu. Kluczowe w tej dyskusji jest znalezienie odpowiedzi na pytanie: jak zoptymalizować system kaucyjny, aby jego wdrożenie było skuteczne, sprawiedliwe i korzystne dla wszystkich stron – środowiska, mieszkańców, gmin i przedsiębiorców?

Główne problemy, jakie napotyka proponowany system, to jego ograniczony zakres działania, wysokie koszty wdrożenia oraz potencjalne rozmontowanie istniejących systemów gospodarki odpadami. Obejmuje on wyłącznie wybrane rodzaje odpadów, co oznacza, że jego wpływ na osiągnięcie wymaganych poziomów recyklingu jest ograniczony. Dodatkowo koszty stworzenia infrastruktury zbiórki, logistyki i zarządzania nowym systemem zostaną ostatecznie przerzucone na konsumentów. W rezultacie, choć intencje są dobre, efektywność systemu może być niewystarczająca w obliczu wyzwań związanych z gospodarką odpadami w Polsce. W tym artykule skupiliśmy się zatem na poszukiwaniu rozwiązań, które pomogą wdrożyć system kaucyjny jak najbardziej bezboleśnie dla gospodarki kraju, samorządów i podatników. Remedium okazać się też może nowatorski system pawilonów EKO AB, który może zostać zintegrowany bardzo łatwo z istniejącymi już systemami odbioru odpadów. Kluczem do powodzenia tego przedsięwzięcia jest współpraca wszystkich interesariuszy zamiast brutalnej konkurencji o zasoby, w tym o odpady o najwyższej wartości rynkowej.

Proponowane drogi rozwiązania problemów systemu kaucyjnego

1. Integracja z istniejącymi systemami gospodarowania odpadami
   Zamiast tworzyć odrębny, alternatywny system, warto rozważyć jego integrację z obecnymi mechanizmami. Dzięki temu możliwe byłoby uniknięcie podwójnych kosztów i chaosu organizacyjnego. Wprowadzenie systemu kaucyjnego jako uzupełnienia rozszerzonej odpowiedzialności producenta (ROP) mogłoby poprawić efektywność obecnych rozwiązań, minimalizując negatywne skutki dla samorządów i mieszkańców.
2. Szerszy zakres zbiórki i edukacja społeczna
   Aby zwiększyć wpływ systemu kaucyjnego na poziomy recyklingu, należałoby rozważyć rozszerzenie jego działania na inne rodzaje odpadów, takie jak szkło, kartony po napojach czy opakowania wielomateriałowe. Jednocześnie niezbędna jest intensywna kampania edukacyjna, która zwiększy świadomość mieszkańców na temat korzyści wynikających z udziału w systemie i zmotywuje ich do aktywnego uczestnictwa.
3. Zwiększenie efektywności recyklingu poprzez nowe technologie
   Wykorzystanie zaawansowanych technologii sortowania i recyklingu oraz wdrożenie w istniejący system sortowania odpadów pawilonów EKO AB mogłoby znacząco zwiększyć efektywność gospodarowania odpadami. Inwestycje w lokalne instalacje recyklingowe i sortownie takie jak pawilony EKO AB, wspierane przez środki z systemu kaucyjnego i inne fundusze, mogą przyczynić się do zmniejszenia kosztów transportu odpadów i poprawy jakości odzyskiwanych surowców.
4. Harmonizacja regulacji na poziomie krajowym
   Kluczowym krokiem będzie opracowanie jasnych i jednolitych przepisów, które umożliwią samorządom i przedsiębiorcom efektywne działanie w ramach systemu kaucyjnego. Wypracowanie wspólnego standardu w zakresie zbiórki, logistyki i raportowania pozwoli uniknąć nieporozumień i poprawi efektywność całego systemu.
5. Stopniowe wdrażanie i okres pilotażowy
   Wprowadzenie systemu kaucyjnego mogłoby rozpocząć się od pilotażowych programów w wybranych regionach. Pozwoliłoby to na dokładną ocenę skuteczności i identyfikację problemów, zanim system zostałby wdrożony na skalę ogólnokrajową. Dzięki temu uniknięto by potencjalnych błędów i nieprzewidzianych kosztów.

System kaucyjny ma potencjał, aby stać się ważnym elementem GOZ w Polsce, ale jego skuteczność zależy od umiejętnego rozwiązania problemów i wprowadzenia zmian z korzyścią dla wszystkich interesariuszy. Dialog pomiędzy przedsiębiorcami, samorządami, organizacjami ekologicznymi i rządem jest niezbędny, aby stworzyć system, który będzie działał nie tylko w teorii, ale przede wszystkim w praktyce.

Źródła i uwagi

[1] https://portalochronysrodowiska.pl/procedury-administracyjne/przedsiebiorcy-licza-na-szybkie-wprowadzenie-systemu-kaucyjnego-2888.html

[2] Redundancja to z języka łacińskiego określenie czegoś nadmiarowego co prowadzi do marnotrawstwa zasobów, działanie niecelowo zużywające zasoby, jak i do pożądanego zabezpieczenia na wypadek uszkodzenia części systemu. (łac. redundantio „powódź, nadmiar, zbytek”)

[3] https://serwisy.gazetaprawna.pl/ekologia/artykuly/9667355,system-kaucyjny-czyli-koszty-ktorych-jeszcze-nie-widzimy.html